ഗദ്യഭാഷയും ആധുനികവ്യവഹാരങ്ങളും: വിവർത്തനത്തിലെ അ(വ)ബോധങ്ങൾ , , ,

Abstract

ഗദ്യഭാഷയെക്കുറിച്ച് പലവഴിക്കുള്ള പഠനങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ നടന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഗദ്യത്തിന്റെ രൂപപ്പെടലിനെ ചരിത്രബന്ധങ്ങൾക്കകത്തു വച്ച് വിശകലനം ചെയ്യുന്ന പഠനങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഗദ്യത്തെ ആധുനികതയുടെ രൂപമായി കാണുന്നു. ആധുനികതയുടെ ചരിത്രസന്ദർഭത്തിലാണ് ഗദ്യത്തിന് ഭാഷയിൽ മേൽകൈ ലഭിക്കുന്നത്. മലയാളത്തിൽ ഗദ്യത്തിന് പ്രാമുഖ്യമുള്ള വ്യവഹാരങ്ങൾ വികസിച്ചുവരുന്നത് പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടോടെയാണ്. പ്രധാനമായും മിഷണറി പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ യാണ് ഈ വ്യവഹാരങ്ങൾ നിലവിൽ വന്നത്. നവോത്ഥാനത്തിന്റെയും ദേശീയതയുടെയും ചരിത്രസന്ദർഭത്തിൽ ഗദ്യഭാഷയുടെ മാനകീകരണവും സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ, ഗദ്യവും ആധുനികതയും തമ്മിലുള്ള വിനിമയങ്ങളെ ആധുനികതയുടെ രൂപം എന്ന ഒറ്റ പ്രസ്താവത്തിൽ ഒതുക്കാവുന്നതല്ല. ആധുനികതയുടെ സ്ഥാനങ്ങളായി മാറിയ വ്യവഹാരങ്ങൾ ഗദ്യത്തിൽ പലവഴിക്ക് ഇടപെടുന്നുണ്ട്. ഈ വ്യവഹാരങ്ങളിലൂടെ തന്നെയാണ് ഗദ്യഭാഷ രൂപപ്പെടുന്നതും. വ്യവഹാരങ്ങൾ ഗദ്യത്ത നിർണയിച്ചു എന്ന നിലക്കുള്ള നിർണയവാദപരമായ സമീപനമല്ല, ഗദ്യവും വ്യവഹാരങ്ങളും തമ്മിലുള്ള വൈരുദ്ധ്യാത്മകബന്ധത്തിൽ ഉൗന്നുന്ന ആപേക്ഷിക (Relational) സമീപനമാണ് ഇവിടെ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. അപ്പോൾ, ഗദ്യത്തെ കേവലമായ 'രൂപം'എന്ന നിലയിൽ മനസിലാക്കിയാൽ പോരാ. 'പ്രക്രിയ'എന്ന നിലയ്ക്ക് ഗദ്യത്തെ മനസിലാക്കുമ്പോൾ ആധുനികതയുടെ ആഭ്യന്തരവൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ആന്തരികസംഘർഷങ്ങളും ഗദ്യത്തിൽ ഇടപെടുന്നത് കാണാം.